Bijna naar huis

Dag mensen,

Ja, hier weer een mail vanuit Delhi. Gisteravond ben ik gearriveerd na een comfortabele en toch eindeloos lijkende treinreis vanuit Agra. Nu de terugreis eenmaal echt dichtbij komt, wil ik ook echt graag weg. Ik kon gisteren dan ook niet wachten tot ik weer in mijn hotel was zodat ik in ieder geval even kon checken of al mijn spullen nog in mijn koffer zaten. Dat bleek inderdaad het geval te zijn gelukkig. Daarom zal ik ze in dat hotel maar vergeven dat ze me een zeer lawaaiige kamer met squad toilet hebben gegeven gisteren. Al mijn hotels tot nu toe hadden een "normaal" flush toilet, maar gisteren moest ik er dus toch aan geloven. Niet dat ik die hier niet eerder was tegengekomen, maar als ik kan, dan vermijd ik ze. Het blijft een vieze bedoeling. Overigens zijn flush toiletten ook niet altijd geweldig. Ik trof er vandaag een waar ik echt bijna van over mijn nek ging. Natuurlijk was ik sowieso al niet van plan te gaan zitten (wat dat betreft zijn ook die wc's voor mij 'squad" wc's), maar hier werd dat wel erg ontmoedigd. Als je daar geen hepatitis A op kon lopen, dan weet ik het niet meer. Leve de desinfecterende handenwasgel.

Dat toilet bevond zich trouwens in een bioscoop waar ik vanmiddag heen ben geweest. Ik verveelde me vandaag echt kapot en zo'n film betekende in ieder geval 2 uur zitten. Altijd prettig. De film zelf, Pahelli, had ik al menigmaal aangekondigd zien worden op de tv. Hij is gefilmd in Rajasthan, dus dat leek me wel leuk. Verder begreep ik er echt helemaal niets van, want dit keer was er geen tolk om uitleg te geven. Nou ja, ik kon een paar hoofdlijnen een beetje volgen, maar de meerderheid ontging me wel hoor. Toch was het wel leuk.

Verder heb ik een beetje gewinkeld en in de McDonalds rondgehangen. Daar kan je tenminste zitten, zonder dat er continue iemand komt vragen of je nog wat wilt eten of drinken. En ja, ik heb me dus wel wat verveeld. Ik kan niet wachten tot ik weg ga, dus de tijd kruipt echt. Ik heb niets meer te doen hier, heb ook nergens zin meer in en ben echt klaar om te vertrekken. De mensen op straat irriteren me nu ook meer dan anders. Ligt aan mij hoor, zij zijn niet anders dan de andere dagen.

Ondanks dat ik besloten had terug te lopen van het winkelgebied (ipv met de riksja), ben ik veel te vroeg hier bij het hotel. Het is nu 6 uur en mijn taxi komt pas om 8 uur. Dan heb ik ruim de tijd om op het vliegveld te komen: zo'n 1,5 uur. Lijkt misschien wel heel overdreven voor een ritje van 20 km, maar het verkeer kan hier soms flink vast staan. En ik vind het ook niet erg om wat eerder op het vliegveld te zijn. Kan ik rustig ergens gaan zitten lezen. En dan om half 1 vertrekt mijn vliegtuig (als het goed is). Lekker met KLM, dus direct een Nederlands tintje. Na een maandje India, is dat ook wel weer fijn.

De afgelopen 4 weken heb ik ontzettend veel meegemaakt en beleefd. Jullie hebben alles kunnen volgen via deze site. Ik had vooraf toch niet gedacht dat het zo zou zijn. India is buitengewoon boeiend, maar vreet energie. Met name de laatste twee weken waren erg intensief. Het begin was wat dat betreft een goede inkomer. Duidelijk India, maar nog wel erg beschermd en volledig verzorgd. Het werk was die dagen erg inspirerend. Ik werk natuurlijk pas 3 jaar en 4 maanden, maar toch heeft dat soms al wel een bepaalde sleur. Het is buitengewoon verfrissend om eens te zien hoe mensen in een ander land de dingen aanpakken. Zo bijna helemaal los van de dagelijkse beslommeringen je kunnen concentreren op een onderwerp is bovendien iets wat in Nederland nooit gebeurt. Ik heb het al eerder gezegd, maar dat gedeelte van de reis was zeer de moeite waard, zowel professioneel als persoonlijk.

Het tweede deel was duidelijk heel anders. Doordat ik alleen was en ter plekke alles moest organiseren, was ik continue in touw. En terwijl ik mezelf toch als redelijk zelfredzaam beschouw, was het af en toe best een uitdaging. De taalverschillen (het Engels hier is vaak niet zo goed en moeilijk te verstaan), de cultuurverschillen (starende mensen naar een meisje alleen), de onhygienische omstandigheden (iedereen gooit afval op straat en doet zijn behoefte waar het hem/haar uitkomt), het gedoe om een (trein)reis te organiseren (altijd reserveren) of iets te kopen (afdingen) en niet te vergeten de hitte. Je zou kunnen denken dat ik het niet naar mijn zin gehad kan hebben, als je het voorgaande lijstje zo bekijkt. En toch had ik dit alles voor geen goud willen missen. Ik ben nog nooit in een land geweest dat zo anders is dan dat van ons. Natuurlijk zijn er ook overeenkomsten, maar de verschillen zijn ook aanzienlijk. Heel prettig om zo uit je dagelijkse ritme gehaald te worden en alles eens te kunnen relativeren. Ik ga straks ook zo ontzettend genieten van mijn douche thuis! ;-) Naast alle interessante eigenschappen van India zelf: het geweldige culturele erfgoed, het landschap, het eten, de mensen, etc., waardeer ik aan deze reis ook het feit dat ik het helemaal alleen gedaan heb. Ik houd er wel van om mezelf af en toe een beetje op de proef te stellen. Je leert altijd weer dingen over jezelf die je nog niet wist. Wat me nu als eerste te binnen schiet, is dat ik aardig van me af ga bijten als ik iets zat ben. Dat ben ik thuis niet in die mate van mezelf gewend. Er is nog wel meer, maar daar moet ik wat langer over nadenken. Komt misschien nog wel eens ter sprake.

Tot slot wil ik iedereen bedanken voor de enthousiaste reacties. Mede door het contact via deze site heb ik me hier nooit echt alleen gevoeld. Met name hartelijk dank aan de vaste deelnemers: TS en Janny (gefeliciteerd trouwens met jullie jubileum en ik kom zeker een kopje muntthee drinken), mijn vader, mijn tante Marjo en natuurlijk Esther (ik zal inderdaad blij zijn als ik je straks weer zie; een maand zonder jou is best lang). En verder hartelijk dank natuurlijk aan Ester, zonder wie ik nooit op dit idee gekomen zou zijn en met wie ik regelmatig via de mail of sms even contact heb gehad. Ik werd altijd erg blij van jouw berichtjes.

Dag lieve mensen. Spreek jullie hopelijk snel weer in Nederland.

Saskia