Staying alive
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
26 Juni 2005 | India, Jaipur
Hoi,
Daar ben ik weer. En nog steeds vanuit Jaipur. Ik reis niet overal direct weer doorheen hoor. Morgen ben ik hier ook nog en daarna vertrek ik richting Bharatpur denk ik. Waarschijnlijk laat ik de tijgers dus maar voor wat ze zijn, want het park is al bijna gesloten (officieel pas 1 juli, maar je weet het nooit hier) en de kans om een tijger te zien is nu minimaal. In Bharatpur, dat ook mooi op de weg richting Agra ligt, is een wereldberoemd vogelreservaat. Zelfs met de hitte moet ik toch een vogel kunnen zien. ;-) Tijgers komen dan volgende keer wel, want in Zuid-India zijn veel betere reservaten en ik moet vast nog wel een keer naar India voor werk. :-)
Vandaag dus een city tour door Jaipur gedaan. Tegen de beloften van de mensen van het RTDC (Rajasthan Tourist Development Coorporation) in waren er helemaal geen andere foreigners, dus zat ik weer lekker tussen de Indiers. Een hele bus vol wel te verstaan. Dus eerst heel veel wantrouwige blikken en langzaam maar zeker steeds meer mensen die met me wilden praten en kinderen die me een handje kwamen geven. Dat laatste is sowieso vaak het geval bij toeristische trekpleisters. Een vrouw uit de groep presterde het zelfs om mij een kind, dat toch al aan het huilen was, in mijn handen te duwen. Ja, toen ging het arme ding natuurlijk nog harder huilen. Zou ik ook doen. Later heeft ze me het jongetje nog een keer op schoot geduwd om dan toch eindelijk een foto te kunnen maken. Pfff.
Tijdens onze bezoeken was er een gids om uitleg te geven en toen heb ik me pas een heel aparte gewoonte hier gerealiseerd, namelijk, om zo dicht mogelijk tegen elkaar aan te willen staan en vooral ook zo veel mogelijk te dringen. Iedereen drukte zich dus zo'n beetje tegen de gids aan zodra die wat begon te zeggen (op een toon waar ik trouwens van in slaap viel en met een hoge herhalingsfactor die ook niet goed was voor mijn oplettend vermogen). Ik houd helemaal niet zo van dat gedrang, dus ik ging steeds aan de rand van de groep staan. Helaas ging dat een paar keer mis toen de gids mijn kant op wilde lopen om iets te zeggen over een kunstvoorwerp dat achter mij te zien was. Dat had dan tot gevolg dat er een ware stampede van mensen mijn kant op denderde en ik mij met gevaar voor eigen leven weer uit de kolkende massa moest zien te bevrijden. Gezien het gewicht van de gemiddelde vrouw hier is het dan ook een waar wonder dat ik nog steeds in levende lijve en zonder ernstige verwondingen jullie dit relaas kan doen.
Wat we vandaag allemaal gezien hebben was wel aardig, maar niet super bijzonder. Ik ben dan ook al verwend door de prachtige dingen die ik eerder deze reis gezien heb. De gids vertelde mij ook dat de forten van vandaag door de staat betaald worden. Daardoor is er minder geld dan voor bv het fort in Jodhpur en is de kwaliteit van het onderhoud is dan ook stukken minder. Het meest bijzondere vandaag was eigenlijk het uitzicht. Jaipur is omgeven door bergen en de forten bevinden zich uiteraard op de toppen daarvan. Het uitzicht vanaf daar is dan ook fantastisch, zelfs op deze bewolkte dag. Je kijkt echt over de hele stad. Wat ik ook erg leuk vond waren de apen. In een van de forten (ja, ik heb er vandaag 3 gezien, dat ter compensatie vanhet feit dat Pushkar geen fort heeft denk ik) was een apenkolonie aanwezig. Erg grappig, die beesten zo in het wild.
Aan het eind van de tour werden we nog door een emporium heen gestuurd. Een emporium is gewoon een grote winkel waar ze allerlei handwerk en kunst verkopen. Ik ben wel naar binnen gegaan (is anders ook zo onbeleefd), maar heb mij zo snel mogelijk weer naar buiten gespoed. Het is niet eens zo dat ik er uit principe niets wil kopen, maar ik houd gewoon niet zo van de kunst hier. Ik heb best interesse in sieraden bijvoorbeeld, maar het is hier zo ontzettend lelijk (kan er echt niets anders van maken). Heel veel, heel erg geel (weinig karaten) en enorm bewerkt goud. Liefst nog met zilver erdoorheen en daarbij dan nog stenen. En hoe groter hoe beter. Ja, hier vind iedereen het mooi, maar ik niet. Ik houd veel meer van strakke vormen en dat is hier erg moeilijk te vinden. Nou ja, morgen ga ik winkelen. Misschien wordt het dan wat.
Vanavond ga ik weer naar mijn oase van rust: mijn hotel. Het ligt midden in de stad, maar toch is het heel rustig. Volgens de Lonely Planet is het een oud landhuis en een "marvelous choice". Mijn gids was ook onder de indruk, dus het zal inderdaad goed bekend staan. Vanochtend bij het ontbijt heb ik met een Amerikaanse vrouw zitten praten. Zij reist ook alleen, maar dan wel met chauffeur. Ja, zo kan het ook. Is wel comfortabeler, maar je mist ook veel denk ik. Om India echt te beleven, moet je toch ook de straat, de bussen en de treinen meemaken. Is niet perse positief of relaxed, maar het hoort er wel echt bij. Aan de andere kant moet je dat ook wel aankunnen en har zag ik dat inderdaad niet zo snel doen.
Verder heb ik vandaag niet veel te melden. Morgen winkelen dus.
Doeg,
Saskia
Daar ben ik weer. En nog steeds vanuit Jaipur. Ik reis niet overal direct weer doorheen hoor. Morgen ben ik hier ook nog en daarna vertrek ik richting Bharatpur denk ik. Waarschijnlijk laat ik de tijgers dus maar voor wat ze zijn, want het park is al bijna gesloten (officieel pas 1 juli, maar je weet het nooit hier) en de kans om een tijger te zien is nu minimaal. In Bharatpur, dat ook mooi op de weg richting Agra ligt, is een wereldberoemd vogelreservaat. Zelfs met de hitte moet ik toch een vogel kunnen zien. ;-) Tijgers komen dan volgende keer wel, want in Zuid-India zijn veel betere reservaten en ik moet vast nog wel een keer naar India voor werk. :-)
Vandaag dus een city tour door Jaipur gedaan. Tegen de beloften van de mensen van het RTDC (Rajasthan Tourist Development Coorporation) in waren er helemaal geen andere foreigners, dus zat ik weer lekker tussen de Indiers. Een hele bus vol wel te verstaan. Dus eerst heel veel wantrouwige blikken en langzaam maar zeker steeds meer mensen die met me wilden praten en kinderen die me een handje kwamen geven. Dat laatste is sowieso vaak het geval bij toeristische trekpleisters. Een vrouw uit de groep presterde het zelfs om mij een kind, dat toch al aan het huilen was, in mijn handen te duwen. Ja, toen ging het arme ding natuurlijk nog harder huilen. Zou ik ook doen. Later heeft ze me het jongetje nog een keer op schoot geduwd om dan toch eindelijk een foto te kunnen maken. Pfff.
Tijdens onze bezoeken was er een gids om uitleg te geven en toen heb ik me pas een heel aparte gewoonte hier gerealiseerd, namelijk, om zo dicht mogelijk tegen elkaar aan te willen staan en vooral ook zo veel mogelijk te dringen. Iedereen drukte zich dus zo'n beetje tegen de gids aan zodra die wat begon te zeggen (op een toon waar ik trouwens van in slaap viel en met een hoge herhalingsfactor die ook niet goed was voor mijn oplettend vermogen). Ik houd helemaal niet zo van dat gedrang, dus ik ging steeds aan de rand van de groep staan. Helaas ging dat een paar keer mis toen de gids mijn kant op wilde lopen om iets te zeggen over een kunstvoorwerp dat achter mij te zien was. Dat had dan tot gevolg dat er een ware stampede van mensen mijn kant op denderde en ik mij met gevaar voor eigen leven weer uit de kolkende massa moest zien te bevrijden. Gezien het gewicht van de gemiddelde vrouw hier is het dan ook een waar wonder dat ik nog steeds in levende lijve en zonder ernstige verwondingen jullie dit relaas kan doen.
Wat we vandaag allemaal gezien hebben was wel aardig, maar niet super bijzonder. Ik ben dan ook al verwend door de prachtige dingen die ik eerder deze reis gezien heb. De gids vertelde mij ook dat de forten van vandaag door de staat betaald worden. Daardoor is er minder geld dan voor bv het fort in Jodhpur en is de kwaliteit van het onderhoud is dan ook stukken minder. Het meest bijzondere vandaag was eigenlijk het uitzicht. Jaipur is omgeven door bergen en de forten bevinden zich uiteraard op de toppen daarvan. Het uitzicht vanaf daar is dan ook fantastisch, zelfs op deze bewolkte dag. Je kijkt echt over de hele stad. Wat ik ook erg leuk vond waren de apen. In een van de forten (ja, ik heb er vandaag 3 gezien, dat ter compensatie vanhet feit dat Pushkar geen fort heeft denk ik) was een apenkolonie aanwezig. Erg grappig, die beesten zo in het wild.
Aan het eind van de tour werden we nog door een emporium heen gestuurd. Een emporium is gewoon een grote winkel waar ze allerlei handwerk en kunst verkopen. Ik ben wel naar binnen gegaan (is anders ook zo onbeleefd), maar heb mij zo snel mogelijk weer naar buiten gespoed. Het is niet eens zo dat ik er uit principe niets wil kopen, maar ik houd gewoon niet zo van de kunst hier. Ik heb best interesse in sieraden bijvoorbeeld, maar het is hier zo ontzettend lelijk (kan er echt niets anders van maken). Heel veel, heel erg geel (weinig karaten) en enorm bewerkt goud. Liefst nog met zilver erdoorheen en daarbij dan nog stenen. En hoe groter hoe beter. Ja, hier vind iedereen het mooi, maar ik niet. Ik houd veel meer van strakke vormen en dat is hier erg moeilijk te vinden. Nou ja, morgen ga ik winkelen. Misschien wordt het dan wat.
Vanavond ga ik weer naar mijn oase van rust: mijn hotel. Het ligt midden in de stad, maar toch is het heel rustig. Volgens de Lonely Planet is het een oud landhuis en een "marvelous choice". Mijn gids was ook onder de indruk, dus het zal inderdaad goed bekend staan. Vanochtend bij het ontbijt heb ik met een Amerikaanse vrouw zitten praten. Zij reist ook alleen, maar dan wel met chauffeur. Ja, zo kan het ook. Is wel comfortabeler, maar je mist ook veel denk ik. Om India echt te beleven, moet je toch ook de straat, de bussen en de treinen meemaken. Is niet perse positief of relaxed, maar het hoort er wel echt bij. Aan de andere kant moet je dat ook wel aankunnen en har zag ik dat inderdaad niet zo snel doen.
Verder heb ik vandaag niet veel te melden. Morgen winkelen dus.
Doeg,
Saskia
-
26 Juni 2005 - 18:01
Esther:
Dag lieverd,
Ben blij dat je je nog goed vermaakt. Ik heb vanmiddag lekker op je balkonnetje gezeten maar dat wist je al. Heb nu een bruine buik ;-) Veel plezier morgen met shoppen. Ik zie uit naar zaterdag. x x x x -
26 Juni 2005 - 18:05
Je Vader:
Dag lieve dochter,
Zit je in Jaipur in het Alsisar Haveli? Dat ziet er inderdaad goed uit. Vergeet je niet goed uit te rusten in de laatste week. Volgende week ben je weer aan het werk.
Liefs,
Je vader -
26 Juni 2005 - 20:08
T.S.:
Begrijp werkelijk niet waarom het kindje op je schoot moest huilen. Lijkt me een feest om zo'n boomlang blondbehaard witgezicht te bekijken!
Over juwelen gesproken: hier op de hoek is een sigaretten annex tijdschriftenkiosk gerund door Pakistani. De eigenaren gaan regelmatig naar Karachi en nemen dan regelmatig voor de verkoop sieraden mee. Ik wilde laatst een armbandje zien, zag er leuk uit van een afstand, en wilde de prijs weten. Voor mij als vaste klant kostte het 6 euro, maar het was dan ook echt zilver. Zo ongeveer dus. Het gouden afgewerkt met zilver deed 10 euro. Pas op voor zogenaamd "echt". Niets is echt tot het van echtheid blijk geeft. Zo, die heb ik zelf verzonnen.
Ik zit je nu te mailen in het door jou voor mij gekochte Washington DC shirt. Leuk he? Het past nog net!! Maatjes groter geworden zoals je weet.
De apen hebben volgens mij je hart gestolen: zie uit naar een kolonie die te bewonderen is en laat die vogels en de tijgers maar zitten.
Liefs, je T.S.
n.b. de omvang van de gemiddelde vouw aldaar kan toch geen belemmering zijn voor een spierbundel als jij bent? -
27 Juni 2005 - 20:47
Esther:
Ja en dat kindje begrijp ik ook niet ;-) -
27 Juni 2005 - 21:37
Tante Marjo:
Je hebt toch wel fotos gemaakt, he??Je klinkt een beetje moe, maar je hebt al zoveel gezien en meegemaakt dat je zo langzamerhand aan rust toe bent??????????
Hier nogal warm met donderbuien 'savonds- echt zomer weer. Zou je nog aan het nederlandse weer kunnen wennen na die hitte??Liefs-geniet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
