Namaste
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
09 Juni 2005 | India, Poona
Dag lieve mensen,
Hier is weer uw reporter uit Pune, India. Het begint echt een beetje een dagelijkse routine te worden om zo een beetje tegen jullie aan te kletsen. Maar wel een heel leuke routine, want zo kan ik mijn belevenissen tenminste een beetje met jullie delen. En dat zijn er toch iedere keer wel weer heel wat, al moet ik zeggen dat vandaag een rustige dag was. Niet qua werk, maar verder wel. Hoewel ik veel beleef begin ik toch wel een beetje in een ritme te komen. Door het gebouw hier heen lopen en allemaal Indiërs om me heen zien komt me inmiddels helemaal niet meer vreemd voor. Vandaag aan de telefoon zei ik nog tegen Wilco (mijn manager) dat het grappig is om even over de gebeurtenissen in Apeldoorn te praten, want dat lijkt toch wel ver weg. Is het natuurlijk ook, maar ik bedoel natuurlijk gevoelsmatig. Hoewel ik wel elke dag aan het werk ben heb ik zo'n ander leven. Andere mensen, elke avond op stap, voor alles wordt gezorgd: ik hoef bijna niets zelf te doen, de temperatuur, de omgeving, ... Maar het went wel snel. Oh, ik zal iedereen snel even geruststellen: ik kom wel terug hoor. Het is hier alleen ook leuk. Zeker voor even.
In de reacties (ik vind het iedere keer zo leuk als er iemand reageert!) kwam ik nog een vraag van Janny tegen over de werktijden. De meeste mensen beginnen hier vrij laat en werken dan tot laat door, maar je mag het een beetje zelf weten. De meesten komen tussen 9 en 11 en gaan ergens tussen 6 en 9 weer weg. Lunch is dus ook laat, meestal pas tegen een uur of half 3. Siesta hebben ze hier niet. Paul en ik zijn aan de vroege kant met werktijden van 10 tot 7. Wij lunchen om 2 uur. Op de foto kun je zien wat we dan eten.
Vanavond zijn we met het team uit eten geweest. Het team in dit geval is het internationale team, dus de mensen die met name aan de Nederlandse functionaliteit werken. Op de foto zie je ons aan tafel zitten. Het eten was trouwens erg lekker. Als toetje heb ik mango-ijs gegeten. Paul moest daar erg om lachen, want de mango komt bijna zijn oren uit. Tsja, misschien eten we wel wat veel mango, maar het is wel heel lekker. :-)
Morgen weer gewoon werken en 's avonds gaan we met Mark en zijn vrouw mee naar een nieuwe lounge club. Lijkt me leuk! Eens kijken hoe het uitgaansleven hier is. Zaterdag gaan we dus naar de boerderij van Mark, zondag eerst cricket en daarna naar Anil en zijn vrouw Jyotsna (werken hier allebei, hij als teammanger en zij als office manager), maandag hebben ze hier de jaarlijkse algemene vergadering (in een groot hotel met daarna een groot feest), dinsdag is nog vrij en woensdag gaan we met Suppriya (de teamleider van internationaal) uit eten. Je ziet haar op de foto in de linkerrij als tweede.
En morgen gaan we kijken hoe het met mijn pak gaat. Ik ben heel benieuwd. Het schijnt een goede kleermaker te zijn, Mark laat er zijn pakken ook maken, maar toch. Paul moet ook langs, want hij heeft er 5 overhemden besteld.
Ik ga maar eens slapen. We mailen.
Liefs,
Saskia
Hier is weer uw reporter uit Pune, India. Het begint echt een beetje een dagelijkse routine te worden om zo een beetje tegen jullie aan te kletsen. Maar wel een heel leuke routine, want zo kan ik mijn belevenissen tenminste een beetje met jullie delen. En dat zijn er toch iedere keer wel weer heel wat, al moet ik zeggen dat vandaag een rustige dag was. Niet qua werk, maar verder wel. Hoewel ik veel beleef begin ik toch wel een beetje in een ritme te komen. Door het gebouw hier heen lopen en allemaal Indiërs om me heen zien komt me inmiddels helemaal niet meer vreemd voor. Vandaag aan de telefoon zei ik nog tegen Wilco (mijn manager) dat het grappig is om even over de gebeurtenissen in Apeldoorn te praten, want dat lijkt toch wel ver weg. Is het natuurlijk ook, maar ik bedoel natuurlijk gevoelsmatig. Hoewel ik wel elke dag aan het werk ben heb ik zo'n ander leven. Andere mensen, elke avond op stap, voor alles wordt gezorgd: ik hoef bijna niets zelf te doen, de temperatuur, de omgeving, ... Maar het went wel snel. Oh, ik zal iedereen snel even geruststellen: ik kom wel terug hoor. Het is hier alleen ook leuk. Zeker voor even.
In de reacties (ik vind het iedere keer zo leuk als er iemand reageert!) kwam ik nog een vraag van Janny tegen over de werktijden. De meeste mensen beginnen hier vrij laat en werken dan tot laat door, maar je mag het een beetje zelf weten. De meesten komen tussen 9 en 11 en gaan ergens tussen 6 en 9 weer weg. Lunch is dus ook laat, meestal pas tegen een uur of half 3. Siesta hebben ze hier niet. Paul en ik zijn aan de vroege kant met werktijden van 10 tot 7. Wij lunchen om 2 uur. Op de foto kun je zien wat we dan eten.
Vanavond zijn we met het team uit eten geweest. Het team in dit geval is het internationale team, dus de mensen die met name aan de Nederlandse functionaliteit werken. Op de foto zie je ons aan tafel zitten. Het eten was trouwens erg lekker. Als toetje heb ik mango-ijs gegeten. Paul moest daar erg om lachen, want de mango komt bijna zijn oren uit. Tsja, misschien eten we wel wat veel mango, maar het is wel heel lekker. :-)
Morgen weer gewoon werken en 's avonds gaan we met Mark en zijn vrouw mee naar een nieuwe lounge club. Lijkt me leuk! Eens kijken hoe het uitgaansleven hier is. Zaterdag gaan we dus naar de boerderij van Mark, zondag eerst cricket en daarna naar Anil en zijn vrouw Jyotsna (werken hier allebei, hij als teammanger en zij als office manager), maandag hebben ze hier de jaarlijkse algemene vergadering (in een groot hotel met daarna een groot feest), dinsdag is nog vrij en woensdag gaan we met Suppriya (de teamleider van internationaal) uit eten. Je ziet haar op de foto in de linkerrij als tweede.
En morgen gaan we kijken hoe het met mijn pak gaat. Ik ben heel benieuwd. Het schijnt een goede kleermaker te zijn, Mark laat er zijn pakken ook maken, maar toch. Paul moet ook langs, want hij heeft er 5 overhemden besteld.
Ik ga maar eens slapen. We mailen.
Liefs,
Saskia
-
09 Juni 2005 - 18:46
Je Vader:
Dag lieve dochter,
Als jij honderd jaar eerder had geleefd, was je volgens mij een echte koloniaal geworden. Maar wel één die leuke berichten naar het thuisfront schrijven kan! Met jou vergeleken, beleven we hier niet veel. Elke dag naar Den Haag, met de computer spelen, beetje kletsen met andere mensen en dan weer terug. Saai hoor.
Kan je eens vertelllen wat je nu voor werk doet daar? Wat valt op? Wat is echt heel anders dan hier?
Liefs,
Je vader -
09 Juni 2005 - 20:52
T.S. Saskia Meijer Sr.:
Hallo lieve nicht,
Je foto's komen heel goed door: is het mogelijk een foto van Paul en Mark te maken? Ze komen zo vaak voor in je verhalen. Mijn vraag over de prijs van je maatkleding was/is overigens serieus. Hier in het Amsterdamse hebben we veel Indiaas/Pakistaanse kledingproducenten en die werken echt supergoedkoop. Hier op de Ten Katemarkt heb ik voor Janny en mij een prima zomerpak gekocht voor 6 euro het stuk. Volgens mij meisje, ga je dus couture dragen! Kom je trouwens wel een beetje aan rust en genoeg slaap toe? Over honger hebben, hebben we het niet. De vitaminestoot die jij met je mango's binnenkrijgt moet trouwens genoeg zijn voor de tijd dat je niet "geheel" verzorgd wordt.Wanneer houdt dit "weblog" eigenlijk op, is dat nadat je niet meer in Pune bent. Wat moet ik me voorstellen van de reis die je in gedachten hebt?
P.S. Ik ben dan wel bang voor alles wat vliegt en springt volgens Janny ( dat is eerlijk gezegd ook zo, denk maar o.a. aan de Hooi( wagens )meijers in het boerderijtje in Apeldoorn )maar ben een kei in het vangen van wespen, bijen en aanverwanten.( is Janny bang voor )Dat we datook even memoreren.
Liefs
T.S. -
10 Juni 2005 - 07:46
Stevin & Arnoldus:
Hé die Saskia, hoest daar nu in India? Gaat alles zijn gangetje? Ik kwam net van Adhesie af en Jelte en Monique vertelde me van de site. We gaan je volgen vanuit Apeldoorn. Groet en succes! Stevin en o ja...Arnoldus! -
10 Juni 2005 - 11:38
Monique:
He Stevin,
leuk om je via de site van Saskia te spreken. Alles goed met je?
Even zonder gekheid. Saskia, voor jouw gevoel lijkt Apeldoorn wel ver weg, maar wij zijn wel dicht in de buurt. .. We beleven de gebeurtenissen met je mee. En zijn natuurlijk stinkend jalours dat jij wel daar zit en wij niet. We doen iets verkeerd.... Zorg maar dat er een mooi nederlands product uitkomt, met DBC en afspaken en winforms voor onze eerste klant in Deventer. Over 2 weken heeft Wilco gebak beloofd, omdat de handen zijn geschut.. Misschien wel een mango gebakje ..?
Geniet ervan en werk ze!
Groetjes,
Monique -
10 Juni 2005 - 11:44
Pink Bikkel:
He Saskia en anderen. Pink bikkel vond ik wel een toepasselijke naam voor een man die met zoveel vrouwelijke collega's moet werken. Ja voor mannen moeilijk te bevatten maar heren geloof mij het niet altijd even makkelijk je als haan te begeven in een kippenhok!! Maar hier bij Adhesie gaat alles prima...wat een rustoord hoewel qua werk zeker geen rust. Sas, ik ben super jaloers en ik zou zeggen maak me gek met je verhalen.
Groet,
De haan -
10 Juni 2005 - 18:01
Wilco (zonder H):
Hoi Saskia, Het is dat we de afgelopen week zo weinig contact hebben gehad ;-). Lijkt me dus goed (!) om toch ook op deze manier nog even te laten weten dat je daar heel goede dingen doet en geniet daarnaast maar van de bijzondere dingen die je meemaakt!
Ps. Wie is die haan in het kippenhok eigenlijk?
Groet,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
