Als een oosterse prinses

Hi hi,

Ja, dat was even een dagje zonder berichtje. Sorry, het kwam er even niet van gisteren. Je moet toch elke keer weer een internetcafe opzoeken he. Maar alles gaat nog goed hoor, dus niemand hoeft zich ongerust te maken.

Ik zit dus inmiddels in Pushkar. Na lang wikken en wegen heb ik dus toch besloten niet naar Udaipur te gaan. Waarom? Ja, ach, het scheelde weer een flink stuk reizen en het leek me wel weer prettig om even in een kleine stad te zijn. Kan ik tenminste een beetje shoppen, want in Jodhput wilde dat niet echt. Te warm, te druk en te groot. Pushkar is heel overzichtelijk en zelfs beloopbaar (ook met deze temperaturen, waar ik inmiddels misschien een heel klein beetje meer aan gewend raak).

Gisteren nog een erg leuke, maar wel erg warme village safari gedaan. Marie en ik gingen samen, is immers goedkoper en gezelliger. Zo'n village safari betekent dat je per jeep langs dorpjes/woningen gereden wordt alwaar je huizen kunt bekijken, handwerk kunt berwonderen etc. Aan de ene kant hel leuk om een keer te zien, maar ik voel me er ook altijd wel wat onprettig bij om als "rijke toerist" die mensen hun huis binnen te vallen. Ik weet nog steeds niet helemaal wat ik ervan moet vinden, want aan de andere kant krijgen ze er geld voor en hebben ze daarmee een beetje inkomen.

Dat is hier trouwens in het algemeen een beetje zo: je wilt van alles zien en fotograferen, maar je voelt je er toch ook een beetje schuldig over. In tempels voel ik me ook niet altijd even prettig, omdat alle anderen daar alleen komen om te bidden en jij een beetje foto's gaat staan maken. Mischien komt dat gevoel inderdaad deels wel doordat ik vaak zo'n beetje de enige toerist ben. Dat is hier in Pushkar zeker niet anders.

Na de village safari rond Jodhpur en het afscheid van de ontzettend aardige mensen van het guest house (Govind, mocht je dit nog lezen, nogmaals ontzettend bedankt voor je gastvrijheid. Ik heb echt een heel leuke tijd gehad bij jullie en ik heb de ring om hoor.) heb ik de bus richting Pushkar genomen. Uiteraard zat ik weer alleen tussen de locals, maar ik had wel een "deluxe" bus uitgezocht, dus het was nog wel een beetje te doen. Uiteraard moet je je daar geen Nederlandse maatstaven bij in gedachten hebben, zoals airco of tv of zo. Het is een niet al te vieze bus, waar niet meer dan 1 persoon per stoel in mag. Echt "deluxe" dus. ;-) Met de ramen open was de reis van een uur of 4 naar Ajmer wel te doen. In Ajmer, dat vlak bij Pushkar ligt heb ik toen maar een riksja richting Pushkar genomen, want ik had geen zin om eerst een riks nar de busstandplaats voor Pushkar te nemen, dan weer een bus van een half uur en vervolgens weer een riks richting hotel. Was wel goedkoper geweest hoor, maar we praten hier over een verschil van, naar schatting, 1 Euro, dus daar ga ik natuurlijk niet moeilijk voor doen.

Het hotel dat ik in mijn Lonely Planet had opgezocht, is het beste hotel van Pushkar, dus dat leek me wel wat. Het is ook werkelijk schitterend hoor: prachtige tuin, uitzicht op de bergen, echt een paleis. En na enige onderhandeling was de prijs ook wel redelijk (stuk duurder dan het guest house van de dagen hiervoor hoor). Er is eigenlijk maar een nadeel, of althans "nadeel", het is een beetje rare gewaarwording: ik ben namelijk de enige gast in het hele hotel! Dat betekent dus dat ik toch al snel 15 man personeel voor mezelf heb. En zo zijn er vanochtend 4 man bezig geweest met mijn ontbijt, bestaande uit thee (black tea), cornflakes met koude melk, toast met jam en een glaasje sap. Heel apart om zo alleen in een grote eetzaal te zitten. Maar zolang ik op mijn kamer zit merk ik daar niks van en geniet ik enorm van de prachtige kamer, het schone bed, de airco, de enorme hoeveelheid stromend water en de tv met cable! Heerlijk!

Vandaag dus een beetje geshopt en toen het te warm werd lekker op mijn kamer gezeten. Beetje geslapen, mango gegeten die ik op de markt gekocht had (ja, ik ben echt verslaafd): prima. En nu dus weer in de stad en jullie even mailen.

En ik begrijp dat het bij jullie ook lekker weer is. Ik moet eerlijk zeggen dat het me heerlijk lijkt om in 30 graden te leven. Die 40-45 van hier moet je niet al te lang meemaken, want overdag kun je maar weinig doen, dus de dagen zijn korter dan je gewend bent. Aan de andere kant is dat wel weer gowed voor mij, want anders word ik toch teveel een "razende reporter". ;-)

Morgenochtend vertrek ik weer, dit keer richting Jaipur, de grootste stad van Rajasthan. Van Marie hoorde ik dat zowel in Jaipur als in Agra de mensen weer erg opdringerig zijn, dus dat wordt weer lachen. Wat dat betreft is het hier wel wat beter. Ze roepen wel, maar blijven niet al te lang om je heen lopen. Gewoon een kwestie van niet te lang ergens blijven staan en dan is het goed te doen. Ik laat jullie wel weer weten hoe het daar is.

Groetjes,

Saskia