Oase in de woestijn

Hoi hoi,

Zoals ik al schreef zijn we vandaag met de familie Cremer (Mark en co) naar zijn boerderij geweest. Boerderij? Nou, boerderijen eigenlijk. Mark is half Indisch (al zal je dat niet zeggen, hij ziet er heel Westers uit, zoals jullie op de foto kunnen zien - hij heeft daar een grijs shirt aan, zijn vrouw een oranje) en zijn droom was altijd om een boerderij in India te hebben. Op zijn minst een bijzondere levenswens. Hij is dus eigenlijk directeur van ITB, maar daarnaast is hij zijn droom aan het realiseren door het ontwikkelen van een boederij. Hij heeft inmiddels al aardig wat land gekocht, niet helemaal aaneengesloten (vandaar boerderijEN), maar toch zo'n 25 hectare! Hij wil nog een ander deel kopen, waarmee hij in totaal op zo'n 70 ha uitkomt! Gigantisch!

Als jullie de foto's zien is het land vast heel anders dan jullie denken. Het is namelijk een soort woestijn. Toen Mark het kocht zeiden mensen ook dat hij een "rock farm" had. :-P Een van de grootste problemen daar is dus water, maar daar hebben ze iets op gevonden: een heel slim irrigatiesysteem. Hij wil vooral fruitbomen kweken en iedere boom heeft twee een eigen "drippers": er loopt een slang langs met een gaatje en een opzetstukje erin waar dan wat water uitkomt. Inmiddels zijn er een paar duizend bomen en ieder jaar worden die drippers schoongemaakt. Kun je het je voorstellen: met de hand al die duizenden dingen langslopen? Nu kosten mensen hier dus helemaal niets, dus qua kosten valt het wel mee. Ik begreep van Mark dat een gemiddelde werknemer op een boerderij zo'n 15 Euro per maand krijgt! Zelf heeft hij weinig tijd om op de boerderij te zijn, dus hij heeft wat mensen in dienst die daar werken en de zaak managen. De boederij is er nog niet zo lang, maar het begint wel wat te worden, althans, in een gedeelte: er is zoveel land gekocht, er is nog maar een fractie bebouwd. Echt een groen stukje tussen de stenen.

Het was geweldig om daar zo rond te lopen en te rijden. Mark heeft een 4 WD en die heb je ECHT nodig. De wegen zijn niet geasfalteerd namelijk. Het is zo heerlijk om in zo'n uitgestrekt gebied te lopen dat gewoon helemaal in eigendom is. Rijd je een beetje met de auto over je eigen land. En de hond, Tofu, vind het ook geweldig daar. Toen we van de ene farm naar de andere reden, rende hij voor de auto uit: hij wist precies waar hij heen moest. En je kunt zo lekker doen wat je wilt. Kinderen op het dak en dan gewoon gaan rijden (!), de hond voor de auto laten lopen, ook over de grond van iemand anders, een kind een stuk hout mee laten sjouwen, alleen maar omdat hij dat leuk vind... Als je zo vrij aan het leven bent, dan ga je wel weer eens nadenken over de wel heel erg (over) gereguleerde samenleving die we in Nederland hebben.

Midden op de farm is een huisje zonder muren waar we wat gegeten hebben. Er is een hangmat, een kleine zandbak voor de kinderen, een tafeltje met stoelen en het dak dat deels overgroeid is met een passievruchtplant. Een klein paradijsje omgeven door fruitbomen waar je lekker kunt zitten en kunt eten en waar de kinderen lekker kunnen spelen. En je hebt een uitzicht! Prachtig! Je kunt zo ontzettend ver kijken richting de bergen, zelfs met het bewolkte weer van vandaag.

Zoals jullie kunnen merken heb ik enorm genoten van deze dag. In de auto terug was iedereen moe. De kinderen lagen te slapen. We zaten trouwens behoorlijk krap, want we waren met 5 volwassenen (Mark, zijn vrouw, hun bediende/kindermeisje die ook bij hen woont, Paul en ik), 4 kinderen (3 van hen zelf plus een vriendje), de hond Tofu en allemaal tassen en een koelbox voor het eten! Hoe dat toch paste in die ene 4WD snap ik nog steeds niet helemaal.

Om een uur of 8 waren we weer terug op het kantoor van ITB, waar Paul en ik even snel gedouched hebben (itt vanochtend was er nu wel warm water) om daarna een riksja richting stad te pakken. Voor het eerst waren we vanavond met zijn tweeën. Op advies van Mark zijn we bij een Tandoor gaan eten. De bediening was er vreselijk, maar het was wel lekker. Ik moest alleen wel heel erg lachen toen ik een diet coke bestelden. Ik kreeg namelijk maar en half glas itt Paul die een regular coke had. Misschien verstaan ze hier onder "diet" gewoon dat je maar de helft krijgt? Haha.

Aan tafel heb ik nog leuk zitten praten met Paul. Was erg gezellig. We hebben het gehad over hoe ik het hier vind, wat me opvalt, zowel in het algemeen als bij ITB. Over ITB ben ik erg positief, ik sta echt versteld van de kwaliteit van de mensen en de coördinatie. Daar kunnen wij in een hoop opzichten nog wel wat van leren. Ik ben daar erg blij om, want het geeft mij nog meer vertrouwen in het product iMedOne dan ik al had. Qua mensen valt me op dat ze enorm veel weten, zowel praktisch kunnen denken als structuur/architectuur in de gaten kunnen houden en enorm creatief zijn. Ze werken hard, maar hebben er ook veel plezier in. ITB is (soms ook letterlijk) een grote familie. Mensen wonen vaak in dezelfde flat, zijn letterlijk familie van elkaar en/of hun kinderen spelen met lekaar. Tijdens de lunch delen ze ook het eten met elkaar, iets dat hier trouwens sowieso wel wat gebruikelijker is hoor.

India in het algemeen vind ik tot nu toe heel erg aziatisch, maar wel anders dan bv Thailand. Een van de opvallende verschillen is de geur. Het ruikt hier overal (in de stad dan) naar kruiden. Wat me verder opvalt is dat het hier helemaal niet erg vies is, wel druk trouwens. En tot nu toe kan ik opvallend goed tegen de armoede. In Puna is het ook niet zo erg. Er zijn wel wat sloppen, maar niet al te veel. Zeker niet in vergelijking met bv Mumbai (Bombay). Bedelaars zie je ook weinig. Puna is een enorm hard groeiende stad met veel nieuwe business. Er wordt dan ook overal gebouwd. Zelf heb ik het idee dat de armoede me minder doet doordat de mensen zelf niet heel ongelukkig kijken. Ze lijken hun lot te accepteren. Misschien heeft dat wel met hun geloof te maken. Ik ben wel benieuwd hoe ik dit in bv Delhi zal ervaren. We zullen zien.

Het lijkt wel of mijn berichten steeds langer worden. Dat komt ook omdat ik zoveel indrukken opdoe die ik met jullie wil delen. Jullie moeten het me maar vergeven. ;-) Maar, ik zal er voor vandaag weer mee ophouden.

Groetjes en tot morgen(?).

Saskia

p.s. Voor de mensen die zich afvragen hoe lang ze nog deze enorme lappen tekst voorgeschoteld krijgen: ik probeer dit log zoveel mogelijk de hele reis bij te houden (dus tot 2 juli), maar na komende donderdag zal de frequentie wel wat dalen. Dan ga ik namelijk rondtrekken in met name Rajasthan en ik heb geen idee hoeveel tijd en gelegenheid ik dan nog heb. Ik doe mijn best.