Dansende mannen (?)

Goedemorgen,

Ja, goedemorgen, want in tegenstelling tot de andere keren schrijf ik dit berichtje pas een dag later. Niet alleen omdat ik gisteren te moe was (al was dat ook wel het geval), maar vooral omdat gisteren de electriciteit uitgevallen was en er dus ook geen netwerk/internetverbinding kon worden gemaakt. Nu zijn powercuts hier tamelijk gewoon (geberut wel 4-6 keer per dag voor een korte periode), maar gisteren had het te maken met een pre monsoon shower en de bijbehorende ravage. Ik dacht eerst dat het echt al de moesson was, maar dit was pas een voorproefje begreep ik. Als het echt begint, regent het 3 dagen onophoudelijk genadeloos hard en dat is nu niet het geval. Het was wel heel grappig om te zien hoe blij iedereen hier was met die regen.

Maar goed, dat dus over mij nalatigheid gisteren. Hoe was de rest van de dag? Zoals ik al shreef was hier de AGM (anual general meeting) van ITB India, dus werden wij allen (ik ook) geacht om 09.30h in het Taj hotel the Blue Dimond te verschijnen. Het is echt een gebeurtenis hier en dus was iedereen heel netjes gekleed. Een aantal mannen waren zelfs in pak (!) (nogal ongebruikelijk hier) en de vrouwen droegen vaak prachtige sarees. Ik heb er een paar foto's van gemaakt hoor.

De AGM bestond uit een ononderbroken stroom van presentaties. Ononderbroken niet helemaal, we hebben wel 2 keer een koffiepauze en een lunch gehad, maar verder... Ik heb dus 7 uur presentaties aan moeten horen. Verschrikkelijk! Wat is dat lang zeg. Zeker aangezien ik achterin zat en daardoor én het beeld niet kon zien én er weinig van verstond. Dat laatste werd trouwens vooral veroorzaakt door het aparte Engels hier. Daar ben ik nog niet helemaal aan gewend. Omdat ik het op een gegeven moment echt niet meer aankon, ben ik 's middags een paar keer even naar buiten gelopen. Dat scheelde een klein beetje.

Marc heeft mij inderdaad een non disclosure agreement laten tekenen (gekrabbeld op een papiertje 5 minuten voor aanvang - dus van hoge juridische waarde) dus over de inhoud kan ik niet uitwijden. ;-) Wat wel leuk was, was het middel om iedereen bij de les te houden (of althans de poging daartoe): in een aantal sheets zat een logo vertstopt. Zodra je dat zag moest je snel opstaan en "Stay alive" (je was nog niet in slaap gevallen) roepen. Als je daarin de eerste was kreeg je een polar hartslagmeterhorloge. Je wilt niet weten hoe snel die lui hier op kunnen springen...! Ik schrok me steeds een ongeluk. Haha.

Na die slopende sessie hadden we twee uur pauze om ons om te kleden en op te frissen, want er volgde nog een feest en diner (in die volgorde, want zo gaat dat in India). Op de terugweg zagen we de ravage die de regenbui van die middag had aangericht. Bomen omgevallen, soms op huizen/ electriciteitskabels, stukken asvalt waar een kabel in was vastgemaakt ontwricht, gigantische plassen. En dit was pas een voorproefje!

Aangezien wij dus ook even geen electriciteit hadden (de generator was wel aan, maar op onze verdieping was een ruit ingewaaid en ze wilden geen electriciteit op die verdieping hebben), moest ik in het donker douchen. Gelukkig had ik mijn zaklantaarn. Even later kregen wij toch licht (maar nog geen stroom in de stopcontacten of netwerkverbinding), zodat mijn mascara niet in mijn haar terecht kwam. En toen dus weer op naar het feest, dat ook in dat hotel plaats vond.

Het feest zelf was een buitengewoon aparte, maar erg leuk ervaring. Paul en ik hebben ons helemaal slap gelachen om de uitzinnige dansende mensen. Verreweg het meest opvallend daarbij was dat hier de mannen dansen! En ze dansen ook met elkaar! Dat zal je in Nederland zelfs in de ergste gaybar nog niet zo meemaken als hier. Niks mr cool guy, maar dansen als een bezetene. Later kwamen er ook wel wat vrouwen, maar het waren echt vooral de mannen. Nu trek ik me daar niet zoveel van aan dus ik heb driftig staan swingen op de Indiase pop/house/rap/weetikveel. In het begin deed ik dat vooral omdat ik dacht dat het sociaal gezien wel verstandig was om mee te doen, maar het was ook echt leuk. Sta je daar een beetje tussen allemaal Indiërs te springen en te dansen en te zweten als een otter. Daarin was ik niet de enige, want de rond de dansvloer hangende zweetlucht was niet mis, maar zelfs dat neem je hier voor lief.

Nadat we ons volledig hadden uitgeput stopte de muziek en begon het eten. Helaas was er een glasplaat uit het dak gevallen, dus moesten alle bakken met eten vervangen worden door nieuwe. Het was een echt Indiaas feestje, dus we werden geacht snel (vaak staande) te eten (zonder drank) en dan naar huis te gaan. Volledig uitgeput, maar wel een leuke ervaring rijker lag ik dus om 0.30h in bed. Gelukkig hebben we vandaag weer een drukke werkdag. :-(

Dan ga ik nu toch een poging wagen uit te leggen wat ik hier doe (qua werk dan, de rest weten jullie wel). Zoals jullie misschien begrepen hebben ben ik hier eigenlijk bij een partnerbedrijf van PinkRoccade: ITB. Dit is een Duits bedrijf dat een elektronisch patiënten dossier maakt. In eerste instantie was dit product vooral voor de Duitse markt, maar nu willen ze dit product, iMedOne, internationaal gaan verkopen en dus hebben ze in Nederland gezocht naar een partner die hierbij kon helpen. Tegelijk waren wij op zoek naar een internationaal product dat wij niet zelf zouden hoeven maken. Dat kwam dus goed uit. Sinds vorig jaar zijn we bezig met de verkoop en de aanpassing aan de Nederlandse markt. Bij ons werkt het toch allemaal een beetje anders dan in Duitsland: de zorg is wat anders georganiseerd en ze hebben andere wetten/regels. Ik ben vanuit PinkRoccade verantwoordelijk voor deze aanpassingen. Dat wil niet zeggen dat ik het product zelf aan moet passen, maar ik moet de programmeurs zeggen wat ze moeten doen. Die specificaties maak ik deels zelf, deels komen ze van Paul (directeur van ITB-benelux) en deels komen ze van collega's/mijn stagiair Ise. Hier in India, waar alle programmeurs zitten, spreken wij nu door wat we willen en waarom. Door er met de programmeurs over te praten komen we samen tot een oplossing en een technische vertaling van onze functionele eisen. De belangrijkste onderwerpen zijn planning (zowel poliklinisch als klinisch) en de financiële systematiek: DBC (diagnose-behandelingscombinaties). Planning is in Nederland heel belangrijk vanwege de beperkte capaciteit, iets wat in Duitsland (nog) maar zeer beperkt speelt. Dat was eiegenlijk ook de reden voor ITB om naar Nederland te willen: als wij onze kennis van planning kunnen toepassen op dit systeem, versterkt het hun product enorm (dan hebben ze het ergste wat je in de wereld kunt vinden wel gehad). Ik hoop dat ik het een beetje heb kunnen verduidelijken. Ik ga nu snel verder met werken.

Groetjes,

Saskia

p.s. Foto's van de prachtige kleding, een omgewaaide palmboom, McDonalds bezorgt hier ook, we zijn inmiddels bekend met de Indiase feestjes en eten dus van tevoren nog even, het feest, Markus Volpers in Indiase kledij, Rahul (Ine en Jelte kennen hem wel) en een impressie van hoe je naan maakt.

p.s Pune, of Poona, is inderdaad de stad van het Osho meditation centre, gesticht door de Bhagwan Rajneesh. In Koregaon park, de wijk waar het centrum is, zie je dus allemaal mensen, vooral Westerlingen, met roodpaarse "jurken".